Renkli Duygular Ülkesi

Önsöz

Bu hikâye, bir çocuğun gözünde bir duygunun nasıl renge dönüştüğünü ilk kez fark ettiğim anda filizlendi. Öfkesini anlatamayan bir çocuğun, kırmızı boya kalemiyle defterini doldurduğunu
gördüğümde anladım: Bazı duygular, kelimelere değil renklere ihtiyaç duyuyor. Yıllar içinde birçok çocukla tanıştım. Kimi üzgündü ama anlatmıyordu, kimi mutluydu ama tarif edemiyordu. Bazıları ise yalnızca bir renge bakarak içini dökebiliyordu. O zaman susmayı ve onları renklerden dinlemeyi öğrendim. Bu kitap, işte o küçük ama derin fark edişlerin bir yansıması. Her hikâye, bir çocuğun iç dünyasından gelen sessiz bir anlatının izini taşıyor. Bu yüzden Renkli Duygular Ülkesi, yalnızca bir hikâye kitabı değil; çocukların duygularına ulaşmanın ve onları anlamanın bir başka yolu. Öğreten değil, eşlik eden bir ses olmayı amaçlayan bir anlatıyla şekillendi bu hikâyeler. Her biri, bir çocuğun duygularına sessizce eşlik eden bir dost gibi yaklaştı. Satırlar, sadece anlatmak için değil; hissettirebilmek için kuruldu. Çünkü bazı duygular konuşulmaz… sadece hissedilir. Ve çoğu zaman, anlatılmak için bir renk bekler.

Psikolojik Danışman Şahin Demir